Het lijkt een eeuwigheid geleden, een vorig leven. We zaten met zijn allen in een slechte film, zo zie ik het nu. En nog steeds zie ik de gevolgen om me heen van drie jaar leven in afzondering vanwege een stom virus. Het is bijzonder, zo snel als een vrouw een zware bevalling kan vergeten, zo snel vergeten we de jaren waar we ons doorheen worstelden. Het individualisme waarin we in de westerse wereld uitblinken en wat lang een credo was voor optimaal levensgeluk, bleek een verkeerde overtuiging. Baby’s en peuters leerden tijdens *c hun gezichtsuitdrukking niet te gebruiken; ze zagen mondkapjes, geen vrolijke gezichten. Kleuters leerden hun grenzen niet te bewaken, er waren geen leeftijdgenoten die hen corrigeerden. Hetzelfde gold voor pubers en jongvolwassenen. De kranten stonden bol van analyses over de vereenzaming van ouderen, over jongeren werd nauwelijks geschreven. Activiteiten werden opgezet om bejaarden op afstand te bereiken. Intussen sloten pubers zich op in hun kamer en maakten ze ruzie met hun ouders. De jongvolwassenen waren irritant, ze bleven elkaar ontmoeten, met een stimulerende middelen uitnodigend op tafel; in het echte leven was immers niets te doen. De vlucht naar de binnenwereld bleef over.
De eerste vlassige haren zijn zichtbaar boven zijn lippen, maar zijn wangen zijn nog bol en blozend. De laatste tijd is onze jongste vaker van huis, op bezoek bij vrienden of ze hangen met zijn allen bij een speeltuin, bij ons op de bank of in het park. Beetje bij beetje druppelen verhalen binnen: hij is met haar, zij zegt over haar…, hij is ‘ontgroend’ – dan heb je voor het eerst gezoend! – of hij of zij is… Een negatief woord volgt, met daarna de uitleg waarom de persoon ‘slecht’ is. Vol overtuiging vertelt onze jongste erover tijdens ons avondeten. De kinderen leren van elkaar. Wij luisteren en eten rustig verder. Wat een verschil met jaren terug waarbij onze gesprekken aan tafel gingen over gebrek aan discipline, verwaarlozing van schoolwerk en te veel gamen. Stress verzuurde onze gesprekken, het luisteren waren we verleerd. Gisteren vertelde de andere zoon met enthousiasme over de culturele dag, georganiseerd door school. Leerlingen van het KKC maakten een podcast in P60 en leerden Urban Dance. We praten, luisteren en vinden elkaar weer. En terwijl onze zonen dromen, leren en positief experimenteren ben ik dankbaar dat onze film een ‘happy end’ heeft gekregen.
Jacobine van den Hoek
Jacobine werkt nu aan haar derde boek, Madame. Dit boek is hier te reserveren en verschijnt op 25 januari 2024. Madame is het wonderlijke en op waarheid gebaseerd verhaal over de krachtige Marie Grosholtz. Later werd ze bekend als oprichtster van de wassenbeeldenmusea Madame Tussauds.
Jacobine debuteerde met de historische roman Zondebok (2019). In 2022 volgde De roos van Napoleon. Dit boek werd met enthousiasme ontvangen en is vertaald. De roos van Napoleon is een op waarheid gebaseerd verhaal over Joséphine Bonaparte, de eerste vrouw van Napoleon. Het boek is hier te bestellen. Ook als luisterboek, e-book en in braille)
留言