De bel. Voor de deur staan twee politieagenten. Het is nog vroeg, mijn kinderen zitten op school, met hen kan niets gebeurd zijn. ‘Geen zorgen,’ stellen ze me direct gerust, ‘we komen alleen iets vragen.’ De uitstraling van hun uniform doet het bij mij nog altijd goed. Aandachtig bekijk ik de print van een Cortina fiets die ze me overhandigen. ‘Is deze van u? We hebben de dader opgepakt, maar omdat er geen aangifte is gedaan kunnen we hem niet veroordelen.’
Steeds vaker bezoeken ongure types, met slechte bedoelingen, onze buurt. Wees alert, zegt de politie. Dus kijk ik kritisch naar elk busje in de straat: wat heeft hij hier te zoeken? Ken ik de bestuurder? Laatst liep een man langzaam met een notitieblok door onze straat, nieuwsgierig keek hij overal naar binnen. Zijn grijze haren zaten keurig en met zijn kleding was ook niets mis. Maar bij elke deur stopte hij, soms noteerde hij iets. Verdacht!
Toen de man de doodlopende Da Costalaan inliep vond ik dat het mijn burgerplicht was iets te doen. Met argusogen liep ik hem achterna. Nergens te bekennen! Ik wachtte. Schuifelde onrustig heen en weer. Hij zou toch vanzelf moeten verschijnen, een andere uitgang was er niet? Hoe langer ik wachtte, hoe verdachter ik hem vond. Hij was zich vast aan het voorbereiden op iets. Maar toen verscheen vanachter een busje plotseling zijn gestalte. ‘Mag ik u wat vragen,’ vroeg ik hem terwijl hij mij naderde, ‘wat bent u aan het doen?’ Aan de reactie van de man merkte ik dat mijn directheid hem bevreemde, maar hij reageerde alleraardigst. ‘Natuurlijk, ik noteer welk huishouden een NEE-NEE-sticker op de brievenbus heeft. We willen dat weten vanwege de veranderende regelgeving.’ ‘Ah..’ zei ik, het klonk aannemelijk. Met een verontschuldiging droop ik af.
‘U heeft dus een eigenaar nodig?’ vraag ik de politieman die bij mij op de stoep staat. ‘Mag ik een foto maken en deze verspreiden via social media?’ De mannen knikken, wensen mij succes en bellen daarna aan bij de buren. ‘Kun jij de foto in de mannenapp verspreiden?’ vraag ik mijn man even later, ‘misschien mist iemand zijn Cortina herenfiets?’ Nog geen uur later is het duidelijk, onze buurman herkent de fiets aan de specifieke mand en de Bink Fietsen-sticker, hij meldt zich direct bij het politiebureau. De goede buurtcohesie heeft ons in ieder geval de veroordeling van één opgepakte dader opgeleverd.